- علف خشک (عَ لَ فِ خُ)
گیاه خشک. (ناظم الاطباء)
معنی علف خشک - جستجوی لغت در جدول جو
- علف خشک
کاه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(لَ خُ)
لغت نامه دهخدا
دارای لبی پژمردۀ از تشنگی:
چو هاروت و ماروت لب خشک از آن است
ابر شط و دجله سر آن بدنشان را.
؟
چو هاروت و ماروت لب خشک از آن است
ابر شط و دجله سر آن بدنشان را.
؟
(بِ چَ / چِ مِ خوَد / خُدْ)
لغت نامه دهخدا
مخفف علف خوار. هر حیوانی که بر آخور بسته شده و درآن خوراک خورد، مانند اسب و خر و استر. (ناظم الاطباء) ، شکم پرست و پرخور. (ناظم الاطباء)
(عَ سَ لِ خُ)
لغت نامه دهخدا
خشک انجبین است. (تحفۀ حکیم مؤمن). و رجوع به عسل یابس و خشک انجبین و خشک انگبین شود
(کَلْ لَ /لِ خُ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از مردم دیوانه و سودایی مزاج باشد. (از برهان). کنایه از مردم دیوانه و سودایی مزاج باشد. (از آنندراج). مردم سودایی و دیوانه مزاج. (ناظم الاطباء) ، تریاکی. (از برهان) (از آنندراج) (فرهنگ فارسی معین). تریاکی و معتاد به تریاک. (ناظم الاطباء) ، کله شق. یک دنده. (فرهنگ فارسی معین) ، تخم مرغی را نیز گویند که آن را سرازیر گذاشته خشک کرده باشند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین)
دیوانه مزاجی، کله شقی، یکدندگی دیوانه مزاج، کله شق یک دنده: (خود رای و کله خشک و بدتر از آن کینه یی و نجوش بود)، تریاکی، تخم مرغی که آنرا سرازیر گذاشته خشک کرده باشند
خودرای، خودسر، قد، کله شق، لجباز، لجوج، مستبد، مستبدالرای، یک دنده
علف خوار پستاندار علف خوار